Dön artık...

Özelsin dedim ya işte daha neden kurcalıyorsun . Sen herkes için özelsin özellikle de kendin için. Hayata geldiğin gün ne kadar çok kişi sevindi senin için bi hatırlasana? Tabi hatırlayamazsın, böyle zamanlarda mutlu anlar hiç hatırlanmaz ki? hem sen o zaman bebektin daha ne olduğunun bile farkında değil etrafına gülücükler saçıyor, herkese derdini tasasını unutturuyordun.  Ne oldu biliyor musun? başından kötü bir şeyler geçti sadece o kadar. Hatırlaması dahi acı veren kötü şeyler. Ama pes etmek yakışıyor mu sana? Yaşadıklarını içinde saklayıp kendini heba etmen hiç yakışık kalıyor mu? Düşünsene bi bir çöp poşetini evin tam ortasına koyarsan orada 2 gün dahi durulabilir mi? 2 dakika duramazsın. O halde neden yapıyorsun bunu kendine. Geçmiş değişmez, geçmiş iyi kötü günlerle arkanda kaldı. Artık temizlik zamanı, al eline süpürgeyi, başla ilk başta evinin tam ortasından, kalbinin merkezinden. İnsan üzüldüğünde vücudundaki hücreler dahi üzülürmüş ve oksijenleri almayıp temizlenmezlermiş. Böyle zamanlarda insanın içinde bir burukluk halsizlik baş gösterir. Sanarmış ki bu dert kendisine çok geldi. Vücudundaki milyarlarca hücreye ne yaptığının farkında bile olmadan naletler okurmuş ağrıyan başına. şişen gözlerine. Etme artık yeter, bu kadar üzülmek yeter. dön artık o güzel hayaller kraliçesi olduğun zamanlara. Odanda yatağının üstünde kurduğun hayallerine. Masmavi gök yüzündeki küçük bulutlarda kurduğun hayallerine. Dön artık kendine. Seni bekleyenler var, dön artık...