Hayaller...

Bir yaşam şekli belki, belkide sadece bahşedilmiş bir özellik… Alaledelikten uzak, belkide bayağı bazısına göre… güzel duygular güzel insanlardan kaynaklanıyorsa, güzel insanlar oldukça güzel duygularda yaşayacaktır. Hayatın zorluklarından yorulmuş dinlenmek istercesine gelmişse kapına seni sevdiğini söyleyen biri, yapma, etme her insan hak etmez mi tek bir şansı? Bitti demekle bitmez içindeki güzellikler bir insanın, yapamaz en basitinden en basit bir terk etmeyi. Sahi terk etmek öyle söylediğim gibi basit midir ki? Güzel sonla biten masallar hep masallardadır belkide herkesinde düşündüğü gibi. Neden masallar da yaşamıyorum öyleyse. Masallarda insanlar hiç acı çekmez diğimi. Olsa olsa mutsuzluklar vardır sonunun güzel olacağı mutsuzluklar… Masal içinde yaşamak… Öyle bir yaşamak ki hiç çıkmamak içerisinden… İçinde senin istediğin insanlar, ya da insan. Baş rolü olmayan bir masalda masallarını yaşamaya çalışan rejisörler. Gözlerinden bahsettim, beni benden aldığını, yüreğimde bir yangın yaktığını. Hayallerimin ana fikrinin gözlerinde oluştuğunu ve gülüşünden. Seni görmediğim bir gün benim için yaşanmamış gibi. Nasıl olduğunu sormak isteyip de yapamadığım anlarım günlük heyecanlarım. Dostluklar isimsiz başlarmış yeni fark ettim. Dost olanlar bir birlerini bilmeden daha bi güvenirmiş yalnızlıklarının güzelliğine… Yalnızlıkların güzelliği oluyor sorma neden, nasıl diye… Sormayacaksın zaten biliyorum… Yine giydim kendimi kendi üzerime. biraz dar geldi… Beni ben yapan kendimmişim meğersem. beni değerli yapan ben değil kendimmişim. Evet tekrar söylüyorum kendime defalarca söylediğim gibi… Defalarca söyleyişime muhalif bir karşılık verse de ben, usanmadan söylüyorum tekrar tekrar. Yapamıyorum biliyorum ve artık yapmıyorumda… Çünkü yapsam da yapmasam da aynı… Silmiycem artık yazdıklarımı, hayatımdakileri, hissettiklerimi… Çünkü biliyorum artık değişimin bana uğramayacağını ve hayallerimin hep hayallerimde kalacağını…

Eylül 2011